تار تنیدن . [ ت َ دَ ] (مص مرکب ) تار گستردن . کشیدن تار. پهن کردن و گستردن تار : آن توئی آن زخم بر خود میزنی بر خود آن دم تار لعنت می تنی . مولوی (مثنوی چ علاءالدوله ص 35).

تار تنیدن

شاه تار

تنیدن

تار شدن

تار زدن

تار و تفرقه

کاسه ٔ تار

تار

تار کردن

ناهم داستانی کردن

معاشقه

لحیظ

رخشانه

لوتری

مخمل کبریتی (پارچه بافی)

لغت‌نامه دهخدا