تامپون
لغت‌نامه دهخدا
تامپون . [ پُن ْ ] (فرانسوی ، اِ) مأخوذ از تانپون فرانسه که در فارسی امروز در امور پزشکی متداول شده است و اصل آن گرفتن رخنه ای با چوب و سنگ و آهن و جز اینها است ولی در اصطلاح پزشکی بند آوردن خون و گرفتن رخنه ای با فشار دادن پنبه ٔ استریلیزه بر روی زخم است .
