تأتیة
لغتنامه دهخدا
تأتیة. [ ت َءْ ی َ ] (ع مص ) (از ثلاثی مجرد اَ ت َ ی َ) راه آب وادادن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ): اتی الماء تأتیة و تأتیاً؛ سهل سبیله . (اقرب الموارد). تسهیل جریان آب . آسان کردن راه آب . رجوع به تأتی و ناظم الاطباء شود.
