تأتی

تأتی . [ ت َ ءَت ْ تی ] (ع مص ) آماده شدن و حاصل گشتن کار. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). آماده شدن کار. (اقرب الموارد). || رفق و نرمی کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). نرمی کردن کسی برای کار. (اقرب الموارد). || آمدن او را از جهتی که حاصل شود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || از پیش رو آمدن کسی را برای احسان . (آنندراج ): جاءفلان یتأتی لمعروفک ؛ آمد فلان در حالتی که متعرض معروف و احسان تو بود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آسان کردن راه آب را. (اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). و در صحاح است که عامه گویند و اتیته ، به واو بجای همزه ، اتیت الماء تأتیة و تأتیاً؛ آسان کردم راه آب را. (منتهی الارب ).