تأسف خوردن . [ ت َ ءَس ْ س ُ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) اندوه خوردن . افسوس خوردن .دریغ خوردن : بسیار تأسف خورد و توجع نمود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 371). و بر تعجیلی که از تسویل شیطان و تخییل بهتان رفته تأسف ها خورد. (سندبادنامه ص 153). دوان آمد و تلطف کرد و تأسف خورد. (گلستان ). و بر عمر تلف کرده تأسف میخوردم . (گلستان ). هوایی که در جیب یوسف خورد ز محرومی او تأسف خورد. طغرا (از آنندراج ). رجوع به تأسف و ترکیبات آن شود.

تأسف خوردن

تأسف انگیز

تأسف آور

حسرت کشیدن

تأسف

دست گزیدن

هه اهه

تلهف

اسف

regret

sorrowed

angiostegnosis

masterman

دارای برج و بارو

کیغ

adept

حدلاء

لغت‌نامه دهخدا