تأصیل

تأصیل . [ ت َءْ ] (ع مص ) تأثیل . اصلی کردن . (تاج المصادر بیهقی ). محکم و استوار کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تأصیل چیزی ؛ آشکار کردن اصالت یا اصل آن یا با اصل قرار دادن آن . (اقرب الموارد) (از قطر المحیط).