تأطیدلغتنامه دهخداتأطید. [ ت َءْ ] (ع مص ) ثابت داشتن ، چنانکه ملک مالکی و مملکت و فرمانروائی شاهی را: اطد اﷲ ملکه ؛ ثابت دارد خدا ملک او را. (از منتهی الارب ) (از قطرالمحیط) (از ناظم الاطباء). و رجوع به تؤطید شود.
