تأفیف

تأفیف . [ ت َءْ ] (ع مص ) اُف کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). اُف گفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تأفیف بکسی ؛ اف گفتن بر وی از اندوه یا دلتنگی یا درد. تأفف . (از اقرب الموارد). و رجوع به تأفف شود.