تأنان
لغتنامه دهخدا
تأنان . [ ت َءْ ] (ع مص ) نالیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ناله و نالیدن . (آنندراج ). تَاءَوﱡه . (قطر المحیط). تأوه یا نالیدن . (از اقرب الموارد). || ریختن آب را. (از منتهی الارب ) (از قطر المحیط) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ).
