تأنیث

تأنیث . [ ت َءْ ] (ع مص ) مؤنث کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (آنندراج ). مؤنث خواندن . (آنندراج ). خلاف تذکیر در اسم . (منتهی الارب ) :
لیک چون مرد به زن پیوندد
حکم تأنیث قوی تر گیرند.

خاقانی .

|| نام ماده بودن لفظی . (فرهنگ نظام ). || نرم کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).