تأنیث معنوی
لغت‌نامه دهخدا
تأنیث معنوی . [ ت َءْ ث ِ م َ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) به اصطلاح نحویان اسمی که در آن از علامات تأنیث که تای فوقانی در آخر، [یا] الف ممدوده و مقصوره است ، نباشد. مگر در استعمال عرب ضمیر مؤنث بسوی آن راجع کنند یا علم مؤنث باشد که در آن علامات تأنیث نباشد چون شمس و ارض و عقرب و هند و زینب . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). و آن بر دو قسم است : معنوی حقیقی چون زینب و معنوی مجازی همچون شمس . رجوع به تأنیث و دیگر ترکیب های آن شود.
