تأوین

تأوین . [ ت َءْ ] (ع مص ) علف و آب خوردن خر تا شکمش درآکنده شود. همچون «اَون ». (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). سیر خوردن ستور آب و علف را چنانکه دو کناره ٔ شکم او بیرون آید چون دو تنگ . (زوزنی ). علف و آب خوردن حمار تا شکمش پر گردد. (از اقرب الموارد). بسیار آب خوردن ستور چنانکه دو کناره ٔشکم او بیرون آید چون دو تنگ . (آنندراج ). || آهسته بودن و تحمل ورزیدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). آهستگی . (از قطر المحیط).