تأکر

تأکر. [ ت َ ءَک ْ ک ُ ] (ع مص ) اکره کندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یعنی گود کندن . (آنندراج ). گَوْها بزمین فروبردن درخت نشاندن را. (تاج المصادر بیهقی ) (از زوزنی ). گودال کندن و گود کردن زمین برای نشانیدن درخت . (ناظم الاطباء). تأکر زمین ؛ حفره کندن آن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).