تباغیلغتنامه دهخداتباغی . [ ت َ ] (ع مص ) ظلم و ستم کردن بعضی مر بعض را. (از اقرب الموارد). بغاوه کردن با هم . (منتهی الارب ). بغاوه و عصیان کردن باهم . (ناظم الاطباء). با هم بغاوت کردن . (آنندراج ).
