تبالطلغتنامه دهخداتبالط. [ ت َل ُ ] (ع مص ) به شمشیر زدن یکدیگر را. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). با یکدیگر شمشیر زدن . (آنندراج ). و هنگامی که سواره باشند این کلمه بکار نمی رود. (از اقرب الموارد).
