تباین جزئی

تباین جزئی . [ ت َ ی ُ ن ِ ج ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) (اصطلاح منطق ) هرگاه نسبت بین دو مفهوم کلی چنان باشد که مفهوم یکی بر بعض مصادیق مفهوم دیگر صدق کند، آن نسبت را تباین جزئی نامند مانند حیوان و ابیض که بین این دو مفهوم عموم من وجه است و مرجع آن به دو قضیه ٔ سالبه ٔ جزئیه است . (از تعریفات جرجانی ) (از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ج 1 ص 173). رجوع به تباین و تباین کلی شود.