تبخاله دمیدن
لغت‌نامه دهخدا
تبخاله دمیدن . [ ت َ ل َ / ل ِ دَ دَ ] (مص مرکب ) تبخاله افتادن . تبخاله برآوردن . تبخاله زدن :
پنداری تبخاله ٔ خردک بدمیده ست
بر گرد عقیقین دو لب دلبر عیار.
با که سرگرم سخن گشت که تبخاله دمید
بر لب او ستم از شعله ٔ آواز خود است .
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو کلمه شود.
پنداری تبخاله ٔ خردک بدمیده ست
بر گرد عقیقین دو لب دلبر عیار.
منوچهری .
با که سرگرم سخن گشت که تبخاله دمید
بر لب او ستم از شعله ٔ آواز خود است .
خان آرزو (از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو کلمه شود.
