تبخاله زدن
لغتنامه دهخدا
تبخاله زدن . [ ت َ ل َ / ل ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) تبخاله افتادن . تبخاله برآوردن . تبخاله دمیدن :
تبخاله زد لبم ز می خضر گوئیا
این آب را به وام ز آتش گرفته است .
رجوع به تبخال و تبخاله و تبخاله افتادن و تبخاله دمیدن و سایر ترکیبات آن شود.
تبخاله زد لبم ز می خضر گوئیا
این آب را به وام ز آتش گرفته است .
صائب (از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و تبخاله افتادن و تبخاله دمیدن و سایر ترکیبات آن شود.