تبخیت

تبخیت . [ ت َ ] (ع مص )غلبه کردن و خاموش گردانیدن . (از قطر المحیط). غلبه کردن به حجت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ساکت کردن . (ناظم الاطباء). || تحری . (منتهی الارب ) (آنندراج ). و منه قول بعض الشافعیة فی اشتباه القبلة: اذا لَم یمکنه الاجتهادُ صلّی علی التبخیت . (منتهی الارب ). || سخن گفتن از روی بی عقلی و حماقت . || خوشبخت شدن . (ناظم الاطباء).