تبرآسیا
لغت‌نامه دهخدا
تبرآسیا. [ ت َ ب َ ] (اِخ ) فأس الرحی . سنگ زبرین آسیا. در التفهیم آمده : وز دنبال او [فرقدان ] دیگرستارگان سخت خرد شکلی همی آید همچون هلیله و گروهی ماهی نام کنند. و آنک چنین داند که قطب اندر میان اوست او را تبرآسیا نام کند زیرا که بر خویش همی گردد.بیرونی در نسخه ٔ عربی التفهیم گوید: یسمیه بعضهم سمکة و بعضهم فأس الرحی لاعتقادهم فی القطب انه وسطها.
