تبردار

تبردار. [ ت َ ب َ ] (نف مرکب ) کسی که شغل او شکستن چوب و درخت باشد با تبر. (ناظم الاطباء). تبردارنده . دارنده ٔ تبر. هیزم شکن . خارکن :
تبردار مردی همی کند خار
ز لشکر بشد نزد او شهریار.

فردوسی .

|| سپاهیی که با تبر بود. (ناظم الاطباء). رجوع به طبردارشود