تبصیل

تبصیل . [ ت َ ] (ع مص ) تبصل . (اقرب الموارد) (قطر المحیط). پوست باز کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || برهنه کردن کسی را از لباس وی . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط).