تبغثر

تبغثر. [ ت َ ب َ ث ُ ] (ع مص ) تبغثر نفس ؛ خیانت و شوریدگی آن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). شوریدن دل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به بغثره شود.