تبلیح
لغت‌نامه دهخدا
تبلیح . [ ت َ] (ع مص ) بماندن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). عاجز و درمانده شدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). درمانده و مانده گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مانده شدن . (آنندراج ): استنفرتهم فبلحوا علی ؛ ای اَبوا کأنهم اعیوا عن الخروج معه و اعانته و طلبت ُ منه ُ حقی فبلح ؛ اَی عجز عن الاداء. (اقرب الموارد).
