تبؤطلغتنامه دهخداتبؤط. [ ت َ ب َءْ ءُ ] (ع مص ) (از «ب ٔط») بر پهلو خفتن . || شب کردن بفراخی عیش . || اعراض کردن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): تبأط عنه ؛ اعراض نمود از وی . (ناظم الاطباء).
