تبؤن

تبؤن . [ ت َ ب َءْ ءُ ] (ع مص ) در پی راه و نشان قدم شدن . (منتهی الارب ). صاحب تاج العروس آرد: تبأنت الطریق و الاثر. جوهری و صاحب اللسان نیاورده اند. و این به معنی تأبن است یعنی پی روی و جستجو کردن و مقلوب تأبن باشد. (از تاج العروس ج 9ص 134). در پی راه و نشان قدم شدن . (ناظم الاطباء).