تبویب

تبویب . [ ت َ ] (ع مص ) در بابش نشاندن . (تاج المصادر بیهقی ).باب باب کردن . (زوزنی ) (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تبویب کتاب ؛ تقسیم آن به ابواب . (اقرب الموارد) (قطر المحیط). باب باب قرار دادن کتاب و نوشته . (فرهنگ نظام ): یقال ابواب مبوّبة کما یقال اصناف مصنفة. (منتهی الارب ). و سلکت فی ترتیبه و تبویبه مسلکاً غریباً. (مقدمه ٔ ابن خلدون چ بهیة ص 4).