تبکل

تبکل . [ ت َ ب َک ْ ک ُ ] (ع مص )در کلام ، آمیختن سخن را. (تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سخن درهم آمیختن . (آنندراج ). || بناز خرامیدن . (از تاج العروس ) (از ذیل اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تَنَعﱡم . (از ذیل اقرب الموارد) (از قطر المحیط). || فروگرفتن کسی را به زدن و دشنام و قهر. (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || گرفتن چیزی را به غنیمت . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). || درهم آمیختن چیزی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || معارضه ٔ چیزی به چیزی مانند شتر به آزوقه . (از تاج العروس ) (از ذیل اقرب الموارد) (از قطر المحیط).