تب مالاریا

تب مالاریا. [ ت َ ب ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تب آجامی . تب باتلاقی . پالودیسم . تبی که بر اثر گزش پشه ٔ آنوفل عارض گردد. باکتری این بیماری بوسیله ٔ «الفونس لاوران » باکتری شناس و طبیب نظامی فرانسه کشف شد و در سال 1907 م . بجهت خدمتی که بعالم بشریت انجام داده بود بدریافت جایزه ٔ نوبل نائل آمد. «لاوران » در تفحص های خود متوجه شد که پارازیت های بیماری مالاریا در خرطوم نوعی پشه بنام «آنوفل » زندگی میکند. و جنس ماده ٔ این حشره موجب سرایت این بیماری است . هنگامی که حیوان مذکور بر تن بیماری بنشیند و خون او را بمکد همراه خون بیمار، مقداری از آن باکتری وارد خرطوم آنوفل میگردد و ساختمان خرطوم جنس ماده چنان است که باکتری مذکور میتواند مدتی زیاد بزندگی خود در آنجا ادامه دهد. همینکه پشه ٔ حامل میکروب بر تن شخص سالمی نشیند و از خون او مکیدن گیردمیکروب مالاریا از خرطوم حشره وارد خون شخص گردیده وی را بیمار میکند. رجوع به لاروس قرن بیستم (لاروس کبیر) و رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن و مالاریا شود.