تب سوزانلغتنامه دهخداتب سوزان . [ ت َ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تبی شدید که حرارت بدن بیمار بحد نهایی صعود کند. تبی سخت : امیر را تب گرفت ، تب سوزان و سرسامی افتاد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 517).
