تتائی

تتائی . [ ت َ ] (اِخ )شمس الدین محمدبن ابراهیم مکنی به ابوعبداﷲ تتائی مالکی . وی قاضی القضاة مصر و مردی خویشتن دار و فاضل و عفیف و متدین بود. مدتی بکار قضا مشغول شد و سپس آن را ترک گفت و به تدریس و تصنیف پرداخت و در فرایض یدی طولی داشت و پس از سال 940 هَ . ق . درگذشت . (از معجم المطبوعات ج 2 ستون 1625). در هدیة العارفین وی را محمدبن ابراهیم بن خلیل شمس الدین مالکی قاضی ضبط کرده و نویسد در 942 هَ . ق . درگذشت . او راست : البهجةالسنیة. تنویرالمقالة فی شرح الرسالة. جواهرالدرر فی حل الفاظالمختصر. خطط السداد و الرشد فی الفروع . فتح الجلیل فی شرح الفاظ الشیخ خلیل . و جز آن . (هدیة العارفین ج 2 ص 236). رجوع به اعلام زرکلی ج 3 ص 843 شود.