تثأثو

تثأثؤ. [ ت َ ث َءْ ث ُءْ ] (ع مص ) مقام نمودن بعد از آنکه اراده ٔ سفر داشت . (از منتهی الارب ). مقام نمودن پس از اراده ٔ سفر داشتن . (ناظم الاطباء). || ترسیدن از کسی . || بر آبشخور وارد شدن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).