تجانف
لغتنامه دهخدا
تجانف . [ ت َ ن ُ ] (ع مص ) میل کردن . (از اقرب الموارد) (قطر المحیط) (ترجمان عادل بن علی ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بچسپیدن و میل کردن . (آنندراج ): غیرمتجانف لاثم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ماتجانفناالاثم ؛ ای لم ننحرف الیه و لم نمل . (اقرب الموارد).
