تجان
لغتنامه دهخدا
تجان . [ ت َ جان ن ] (ع مص ) دیوانه گردیدن . (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تجانن .(قطر المحیط) (اقرب الموارد). || خود را دیوانه وانمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). دیوانگی از خود نشان دادن . (از اقرب الموارد).
