تجخیة

تجخیة. [ ت َ خ ِ ی َ ] (ع مص ) بلندکردن نمازگزار شکم را و گشاده داشتن هر دو بازو در سجده . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || میل کردن شب . (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). میل کردن : و منه الحدیث : کالکوز مجخیّا، ای مائلا لانه ٔ اذا مال انصب ما فیه . (اقرب الموارد). || پشت خم کردن پیر. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).