تجماء

تجماء. [ ت َ ج َم ْ م ُءْ ] (ع مص ) ترنجیدن و فراهم آمدن در جامه ٔ خود. || فراهم آمدن قوم از هر جا. || گرفتن و پنهان ساختن چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط): والظلیم یتجماء علی بیضه . (اقرب الموارد).