تجویخ

تجویخ . [ ت َج ْ ] (ع مص ) بر زمین انداختن چیزی را. || کندن سیل کناره ٔ رود را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد).