تحاوزلغتنامه دهخداتحاوز. [ ت َ وُ ] (ع مص ) به کرانه شدن دو گروه از یکدیگر. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). تحاوز دو فریق ؛ عدول کردن آنان از یکدیگر. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط).
