تحذلق
لغت‌نامه دهخدا
تحذلق . [ ت َ ح َ ل ُ ] (ع مص ) حذاقت خود را ظاهر کردن و لاف زدن در حذاقت و حاذق نبودن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). اظهار حذاقت نمودن و یا ادعا کردن بیش از آنچه دارد. (از قطر المحیط)(از اقرب الموارد): ان فلاناً لیتحذلق علینا و فیه حذلقة و تحذلق و هو من المتحذلقین . (اقرب الموارد).
