تحریمة

تحریمة. [ ت َ م َ ] (ع اِ) آنچه که موجب حرام گشتن شود. (از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ص 405). || تکبیر اولی یعنی تکبیری که بعد نیت نماز گویند و این تکبیر ازهمه ٔ تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). اﷲ اکبر اول نماز بعد از نیت که نام دیگرش تکبیرةالاحرام است . (فرهنگ نظام ). در شرع ، نام تکبیرةالاحرام است در هنگام قرائت اذان . و بدین نام خوانده شده است بجهت آنکه پاره ای از امور مباح را پیش از شروع به نماز گفتن تکبیرةالاحرام حرام میسازد و تائی که در آخر این کلمه واقع شده تاء وحدتست ، و بعضی گفته اند این تاء برای نقل کلمه از وصفیت به اسمیت باشد، و برخی گفته اند تاء مبالغه است ، همچنانکه در کلمه ٔ علامة، و قول اول روشنتر است چنانکه در بیرجندی در فصل صفت نماز گفته است . (از کشاف اصطلاحات الفنون ایضاً) : یکی تحریمه ٔ عشا بسته و دیگری منتظر عشا نشسته . (گلستان ). بطرف چپ محراب مسجد در وقت تحریمه متوجه می باید شد. (انیس الطالبین بخاری ). بعد از تکبیر تحریمه فرصتی گذشت . (انیس الطالبین بخاری ). چنانک می باید که در زمان تحریمه اکبریت حضرت حق در وجود نمازگزارنده حال شود. (انیس الطالبین بخاری ). و رجوع به تکبیر شود.