تحسین
لغت‌نامه دهخدا
تحسین . [ ت َ ] (اِخ ) پانی پتی حافظ قرآن قاضی عبدالرحمن و از اولاد قاضی ثنأاﷲ پانی پتی بود. وی در شاه جهان آبادهند به تحصیل پرداخت و مردی درستکار و پاکدامن بود و شاعری را نزد اسداﷲخان غالب دهلوی آموخت و در سال 1294 هَ . ق . به بیماری ذات الریه درگذشت . از اوست :
مزاج دهر چنان گرم شد به کینه ٔ ما
که سوخت باده ز گرمی در آبگینه ٔ ما
ز خشکی ره صحرا به تشنگی مردیم
به موج ریگ روان غرق شد سفینه ٔ ما.
مزاج دهر چنان گرم شد به کینه ٔ ما
که سوخت باده ز گرمی در آبگینه ٔ ما
ز خشکی ره صحرا به تشنگی مردیم
به موج ریگ روان غرق شد سفینه ٔ ما.
(از صبح گلشن ).
