تحلج

تحلج . [ ت َ ح َل ْ ل ُ] (ع مص ) جنبیدن ابر و درخشیدن آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || خلیدن چیزی در دل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). در دل شک کردن . تخلج . (از اقرب الموارد). حدیث : لایتحلجن فی صدرک طعام ضارعت فیه النصرانیة؛ ای لایدخلن فی قلبک منه شی ٔ فانه نظیف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دع ما تحلج فی صدرک ؛ ترک کن آنچه در دل تو خلید وشک کردی در آن . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).