تحویة
لغتنامه دهخدا
تحویة. [ت َح ْ ی َ ] (ع مص ) گرد کوهان شتر گلیم نهادن نشستن را. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || مجتمع گردانیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || مستدیر کردن . || حلقه شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
