تحکر

تحکر. [ ت َح َک ْ ک ُ ] (ع مص ) احتکار. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). احتکار کردن . (ناظم الاطباء). نگاه داشتن غله برای فروختن و گرانی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). || افسوس خوردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)(قطر المحیط): و انه لیتحکّر عَلیه ِ؛ ای یتحسر. قال رؤبة: و ان لوی لحییه ِ بالتحکر. (اقرب الموارد).