تخاطو
لغت‌نامه دهخدا
تخاطؤ. [ ت َ طُءْ ] (ع مص ) اًخطاء. (تاج العروس ) (شرح قاموس ترکی ) (صحاح جوهری ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). به خطا افکندن . (شرح قاموس ترکی ) (المنجد). || تخاطؤ نبل ؛ تجاوز تیر از چیزی . (صحاح جوهری ) (تاج العروس ) (اقرب الموارد) :
الا اَبلغا خُلتی جابراً
بان خلیلک لم یُقتل ِ
تخاطأت ِ النبل اَحشأه ُ
و اُخّر یومی فلم یعجل .
|| تخطؤ. (منتهی الارب ) (المنجد). خطا کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || از خویشتن نمودن که من بر خطاام و بر خطا نباشی . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ).
الا اَبلغا خُلتی جابراً
بان خلیلک لم یُقتل ِ
تخاطأت ِ النبل اَحشأه ُ
و اُخّر یومی فلم یعجل .
(صحاح جوهری ).
|| تخطؤ. (منتهی الارب ) (المنجد). خطا کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || از خویشتن نمودن که من بر خطاام و بر خطا نباشی . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ).
