تخافتلغتنامه دهخداتخافت . [ ت َ ف ُ ] (ع مص ) پنهانی گفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). پنهانی و آرام سخن گفتن . (از قطر المحیط) (اقرب الموارد): فانطلقوا و هم یتخافتون . (قرآن 23/68).
