تخاوصلغتنامه دهخداتخاوص . [ ت َ وُ ] (ع مص ) بمعنی مخاوصة. (منتهی الارب ). به دنبال چشم نگریستن . (آنندراج ). چشم خوابانیده تیز نگریستن بسوی چیزی ، چنانکه هنگام راست کردن تیر و دیدن در جرم آفتاب . (از قطر المحیط).
