تدبیح

تدبیح . [ ت َ ](ع مص ) سر فرودآوردن در رکوع . (زوزنی ). گستردن پشت را و سر پست فرودآوردن در رکوع و جز آن . || لازم گرفتن خانه را و جدا نشدن از آن . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه ) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || منتفخ شدن زمین از سماروغ و هنوز برنیامدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از متن اللغه ) (از اقرب الموارد). || ذلیل و خوار شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).خوار شدن مرد. (اقرب الموارد). || سوار شدن بر حمار زخم دار که از تألم آن دست و پایش سست گردد و خم کردن حیوان پس و پشت خود را از درد. || نوعی بازی که کودکی پشت خود خم کند و دیگری ازدور بر آن می جهد و سوارش میگردد. (از متن اللغه ).