تدبیرگری

تدبیرگری . [ ت َ گ َ ] (حامص مرکب ) تدبیر کردن . عمل تدبیرگر :
پایگاه وزرا یافته نزدیک ملک
از نکورایی و دانایی و تدبیرگری .

فرخی .