تدلیه

تدلیه . [ ت َ ] (ع مص ) ربودن عشق دل کسی را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ازناظم الاطباء) در حیرت و دل ربودگی افکندن عشق کسی را. (اقرب الموارد) (المنجد) (متن اللغه ) :
اسفی علی اسفی الّذی دلهتنی
عن علمه فیه علی خفاء.

متنبی (از اقرب الموارد).

|| در حیرت افتادن زن بسبب از دست دادن فرزند. (از متن اللغه ) .